Oei, dat is geen leuk nieuws.
Ik heb van dichtbij een vergelijkbare situatie meegemaakt (bij mijn vader). Die liep al een paar jaar te Oeps met zijn linkervoet, geen gevoel meer, vaak ontstekingen, slecht lopen etc, als hij een wondje aan zijn voet had genas het bijna niet. Wat ook niet hielp is dat hij diabetes heeft (nouja, inmiddels is het een stuk minder..). Zijn spierweefsel was bijna helemaal weg in zijn voet, dus hij kon er ook helemaal geen kracht meer mee zetten (het was eigenlijk gewoon een zak met botjes en vlees geworden).
Begin januari dit jaar kwam er ook nog eens een heftige ontsteking (en koorts) bij, hij is toen opgenomen ook in het ziekenhuis. De doktoren gaven hem 2 opties, of een heel lang revalidatietraject ingaan (als de ontsteking over zou zijn, zouden ze alle botjes vastzetten) wat mogelijk niet eens zou slagen, of een onderbeen amputatie (tot ongeveer zijn scheenbeen). In eerste instantie ging hij voor de eerste optie, maar de doktoren kwamen er een week later op terug, dat dat eigenlijk geen optie meer was (de situatie werd alleen maar slechter, en eigenlijk had hij daar ook al rekening mee gehouden). Uiteindelijk is dus zijn onderbeen geamputeerd, dit was begin februari. Hij heeft inmiddels al ruim 1,5 maand een prothese en is voor zover klaar met de revalidatie, dat hij niet meer dagelijks naar de Sint Maartenskliniek (in Nijmegen) hoeft, alleen af en toe naar de fysio. Ok, hij zal de Vierdaagse niet meer lopen
, maar hij kan prima zelfstandig lopen, en het gaat steeds beter.
Inmiddels is hij ruim 20 kg afgevallen, heeft hij zich sinds de afgelopen paar jaar nog nooit zo goed gevoeld en is zijn diabetes ook bijna volledig weg. Achteraf gezien is hij maar wat blij dat zijn voet er af is, aangezien die dus (achteraf gezien) al een paar jaar voor problemen zorgde.
Niet geheel vergelijkbaar met jouw situatie, maar wellicht helpt het je om het e.e.a. in perspectief te zetten. Succes met je keuze iig!
