Quote door Bigdog
Met name benzinemodellen is momenteel een drama om aan te komen.
Ook de dealers importeren inmiddels al, nee verkopen is geen optie.
Het personeel van Volvo rijdt tegenwoordig al rond in benzinemodellen, zodat de Nederlandse dealers ze na een jaar terug kunnen kopen.
En als je al een auto importeert, doe het dan bij een dealer, welke deze ook geleverd heeft.
Alleen dan ben je verzekerd van een juiste kilometerstand.
Ik kan dit onderschrijven. Mijn vrouw wilde heel graag een Volvo V70 kopen als gezinsauto. Ze had alleen een nogal uitgesproken keuze qua uitvoering en kleur, en aangezien we de auto niet nodig hebben voor woonwerkverkeer valt diesel meteen af (hooguit 15.000 km per jaar).
Dan ga je zoeken op benzine, handgeschakeld, nieuwer dan 2007, minder dan 150.000 km en minder dan 17.000 euro, en dan blijft er alleen maar ellende over met een 2.0 motor en/of veel kilometers en/of in een uitvoering die we niet hebben willen.
Bij de plaatselijke dealer stond toevallig een V70 Momentum MY2008 met een 2.5 liter turbomotor en slechts 128.000 km op de teller. Originele NL auto en altijd door de dealer onderhouden. Maar de prijs was best hoog en de kleur te veel donker ("ik wil niet in een begrafenisauto rijden" aldus mijn vrouw). Achteraf gezien heb ik er spijt van dat we niet wat meer hebben uitgegeven en de kleur voor lief hebben genomen.
Bij een vakgarage in Nieuwerkerk aan den IJssel hebben we uiteindelijk voor een heel stuk minder geld een zilvergrijze V70 2.0F Momentum MY2011 gekocht met 116k op de teller. Geïmporteerd uit Zweden, met iedere 10.000 km afgestempeld onderhoudsboekje (Flexifuel heeft een interval van 10.000 km als je op E85 rijdt) en een pak rekeningen van de vorige eigenaar erbij plus een uitdraai van de Zweedse Carfax. Later bij een bevriende medewerker van een Volvodealer nog de fabrieksgegevens achterhaald en een zoektocht op het oorspronkelijke Zweedse kenteken leverde ook een schat aan informatie op, tot de advertentie waarop de auto te koop stond toe (met dezelfde kilometerstand, oef...). Het blijkt een van de aller, allerlaatste met de alom verguisde 145 pk Mazda 2 liter motor te zijn die geproduceerd is. Het ding is bepaald niet snel en draait 4000 toeren bij 130 km/h maar wel enorm veel luxer en ruimer dan onze vorige wagen, die nog langzamer en een stuk lawaaiiger was (Ford Focus Wagon 1.6-16V). Ik kan me echter voorstellen dat je bij een auto in deze klasse iets meer trekkracht verwacht, al is 'ie wel iets zuiniger en goedkoper in belasting/verzekering dan de 2.5T want die is meteen 100 kg zwaarder.
Als ik alle kilometerstanden uit de rekeningen, uit het onderhoudsboekje en uit Carfax bij elkaar zet dan klopt het. Maar eerst ging het flexibele stuk van de uitlaat kapot (door de verkoper vervangen maar amateuristisch vastgelast, later door een Volvospecialist echt laten repareren) en daarna ging de brandstofpomp kapot. Dat laatste was in Zweden ook al gebeurd, nog geen jaar eerder, maar de garantie op reparatie vervalt sowieso bij verkoop en de garantie op onderdelen vervalt als je de auto exporteert. Al met al bijna 1000 euro extra kosten gehad in een jaar tijd. De eerste vier jaar van zijn leven was de auto geleased ("leasingbil"), met als gebruiker een bedrijf in eikenhouten vloeren, daarna twee jaar particulier. Ik vermoed dat de auto in Zweden een zwaar leven heeft gehad, ondanks aantoonbaar regelmatig onderhoud.
Ik kan daarom, zeker bij jongere auto's, import alleen aanraden als je er een vol jaar garantie op krijgt, of de prijs moet wel héél erg aantrekkelijk zijn.
